ഉൾക്കടൽ

സീൻ 1  

ഷോട്ട് 1 - Wide Angle (Pan)

ഇരുട്ടിൽ നിന്നും ചുവന്ന ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിലേക്ക് വാതിൽ തുറന്നു.

പുറത്തുനിന്നും പാകമായൊരു സ്ത്രീ അകത്തേക്ക് കയറിവരുന്നു.

മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ വാതിൽ തുറന്നുകൊണ്ട് മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് അവൾ കടന്നുവന്നു.

അവൾ - കടൽ!

ഫ്രസ്‌ട്രേഷനിൽ അകപ്പെട്ടുപോയവൾ. തനിക്ക് ചുറ്റും സംഭവിക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അവൾ ഫ്രസ്‌ട്രേഷനനുഭവിക്കുകയാണ്. കടലിന്റെ; ഉൾക്കടലിന്റെ അടിയൊഴുക്കുപോലെ.

നിരാശയുടെ മുഖഭാവം മാത്രം പേറിക്കൊണ്ട് ഓരോ ദിവസവും തിരക്കുള്ള നഗരത്തെ തന്റെ തന്നെ കണ്ണുകളിലൂടെ ഏച്ചുകെട്ടി നിരാശയുടെ ആഴത്തിലേക്ക്; ഇരുട്ടിലേക്ക് വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവൾ.

ഷോട്ട് 2 - Master Shot

ബാഗ് വാതിലിനരികിലുള്ള മേശയുടെ മുകളിൽ വച്ച് അകത്തേക്ക് കടന്നുവന്ന അതേ നിൽപ്പിൽ.

തന്നെ അവസാനമായി ഇറിറ്റേറ് ചെയ്ത നിമിഷം ഓർത്തെടുക്കുന്നതുപോലെ അവൾ കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്നു.

(തിരയുടെ ശബ്ദം താഴ്ന്ന ശബ്ദം - മേശമുകളിൽ ബാർത്തിന്റെയും മറ്റു ചിന്തകളുയർത്തുന്ന പുസ്തകങ്ങളും മറ്റും. - കറുത്ത മേശവിരിയും, കാർട്ടനുകളും വ്യക്തം.)

ഷോട്ട് 3 - CloseUp

(ചിന്തകൾ കൊണ്ട് കണ്ണുകളടക്കുന്ന മുഖത്തേക്ക് ക്യാമറ അടുക്കുന്നു.)

ചുവന്ന ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ പാതിയെന്നോളം അവളുടെ മുഖം കാണുന്നു.

ഷോട്ട് 4 - Medium Track

നിശബ്ദതയിൽ വാർദ്ധക്യം നിറഞ്ഞ സെക്യൂരിറ്റി ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ നോക്കുന്നു.

(മതാചാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചേഷ്ടകൾ വ്യക്തം. - പിന്നിൽ വാഹനത്തിന്റെ ഇറിറ്റേറ്റ് ചെയുന്ന ശബ്ദം.)

(സെക്യൂരിറ്റിയുടെ മുഖം ദൂരേക്ക് മറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇരുട്ട് പകരുന്നു.)

ഷോട്ട് 5 - Medium Shot

(മുഖത്ത് വെള്ളം തെറിക്കുന്നു - തിരകളുടെ ശബ്ദം ചുറ്റും മുഴങ്ങുന്നു. ചുവപ്പും, ചുവപ്പും, നീലയും വർണ്ണങ്ങളുള്ള തുണികൾ കണ്ണാടിക്കു സമീപം. വിരിയാത്ത ചുവന്ന പൂക്കളുടെ മൊട്ടുകളും.)

മുറിയിലെ ഇരുട്ടിനെ മാറ്റിനിർത്തികൊണ്ട് അവൾ കണ്ണാടിയിലേക്ക് ഉയരുന്നു. വെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ മുഖം കാണുന്നു.

ദേഷ്യത്തോടെ അടഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

(ദേഷ്യത്തിന്റെ നിരാശയുടെ സങ്കടത്തിന്റെ ഭാവം മുഖത്തു പടരുന്നു.)

ഷോട്ട് 6 - Medium Shot - Mirror View

ഇരുട്ടിലും കണ്ണാടിക്കു മുന്നിലെ ചുവന്ന വെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ ദേഷ്യവും വിരക്തിയും വ്യക്തം.

വരവുകൾക്കും തിരക്കിട്ടിറങ്ങിപ്പോകലുകൾക്കുമിടയിൽ ശാന്തമാവുന്ന നിരാശാഭവത്തിലേക്ക് പതിയെ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറുന്നു.

ഷോട്ട് 7 - Insert Shot

(അവളിൽ അടുത്തിരുന്ന ക്യാമറ അവളിൽ നിന്നും ദൂരേക്ക് ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നു, മുറികളിൽ ഇരുണ്ട ചുവന്ന വെളിച്ചം പതിയെ ഉയർന്നു പൊങ്ങുന്നു. കടലിന്റെ ശബ്ദത്തിന്റെ കൂടെ പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ അലയൊലികൾ പിന്നിൽ മുഴങ്ങുന്നു.)

- ഉൾക്കടൽ -

(ടൈറ്റിൽ - ആ മുറികളിൽ അവളെ ചുറ്റികൊണ്ട് ക്യാമറ ചലിക്കുന്നു.)

ഷോട്ട് 8 - Medium Shot

ചുവപ്പും നീലയും കലർന്ന മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ അവൾ തന്റെ മുഖം കണ്ണാടിയിൽ കണ്ടു ജയിലറകൾക്കുള്ളിൽ ഇട്ടതെന്നപോലെ.

(ജയിലഴികളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ അവൾ തന്റെ മുഖം കണ്ണാടിയിൽ കാണുന്നു. മുഖത്തെ ക്ഷീണം വ്യക്തം.)

ഷോട്ട് 9 - Insert - Closup

വാഷ് ബേസിലുള്ള പൈപ്പിൽ നിന്നും വീഴുന്ന വെള്ളത്തിലേക്ക് അവളുടെ കൈകൾ നീളുന്നു.

ഷോട്ട് 10 - Insert - Closup

(കണ്ണാടിക്ക് പുറത്തായി)

കൈകൾ കൊണ്ട് വെള്ളം മുഖത്തേക്ക് തെറിപ്പിക്കുന്നു.

ഷോട്ട് 11 - CloseUp - Mirror - Reaction Shot

തന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.

(കണ്ണാടിയിൽ മുഖം വ്യക്തം. ഫ്രസ്‌ട്രേഷന്റെ സംഗീതം അവളുടെ കാതുകളിലേക്ക് കടന്നുവന്നുകൊണ്ട് കണ്ണാടിയിലെ അവളുടെ ദേഷ്യം കലർന്ന മുഖം അടുത്തേക്കായി വരുന്നു.)

ഷോട്ട് 12 - CloseUp - Mirror - Reaction Cut Shots

(അവളുടെ മുഖം അടുത്തേക്കായി വരുന്നതിനിടയിൽ)

ദേഷ്യം നിറഞ്ഞ മറ്റു പല പാതി മുഖങ്ങളും കണ്ണാടിയിൽ അവൾ കാണുന്നു.

ഫ്രസ്‌റ്റേഷനുകളുടെയും, ദേഷ്യത്തിന്റെയും, ഉപദ്രവത്തിന്റെയും, പീഡയുടെയും, അസഹ്യതയുടെയും കണ്ണുകൾ. തനിക്കു പരിചയമില്ലാത്ത പാതി മുഖങ്ങൾ.

ഫ്രസ്‌റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഭയത്തിലേക്കു മാത്രമായി അവളുടെ കണ്ണുകൾ മാറി.

ഷോട്ട് 12 - CloseUp - Two Shot

ഫ്രസ്‌റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഭയത്തിലേക്കു മാത്രമായി മാറിയ അവളുടെ കണ്ണുകൾ.

ഷോട്ട് 13 - Extreme CloseUp

കൈകളിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന വെള്ളം മുഖത്തേക്ക് ഒരു ഞെട്ടൽ പോലെ ഒഴുക്കി.

(കണ്ണാടിക്കു വെളിയിൽ)

ഷോട്ട് 14 - Extreme CloseUp - Zoom

വീണ്ടും അവൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നോക്കി അൽപ്പനേരം കണ്ണാടിക്കുമുന്നിലായി തന്നെ നിൽക്കുന്നു.

ഷോട്ട് 15 - Extreme CloseUp - Zoom

"കടൽ" - അമ്മയുടെ പാകമാർന്ന വിളി.

നിശബ്ദതയിൽ ഉയർന്ന ശബ്ദത്തിൽ അവൾ ഞെട്ടുന്നു. കണ്ണുകൾ വിറങ്ങലിച്ചതു പോലെ.

അവളിലേക്ക് ക്യാമറ അടുക്കുന്നു.

(പിന്നിൽ നിശബ്ദമായി ഒഴുകുന്ന കടലിന്റെ ശബ്ദം - കണ്ണാടിക്കുള്ളിലേക്ക് ക്യാമറ കടന്നു ചെല്ലുന്നു.)

ഷോട്ട് 16 - Dutch Tilt

"കടൽ" - വീണ്ടും അമ്മയുടെ പാകമാർന്ന വിളി.

"ഉം" - അവൾ മൂളുന്നു. ഒരു തടവുകാരിയുടെ നിശ്വാസം.

(അവൾ തലയുയർത്തുന്നു.)

ഷോട്ട് 17 - Medium Shot - Back View

"കടൽ" - അമ്മ ആവർത്തിച്ച് വിളിക്കുന്നു.

"ഇനിയും മാറിയില്ലേ മോളെ പേടി..."

ഷോട്ട് 18 - CloseUp

"ഉം" - അവൾ മൂളുന്നു. (കണ്ണാടിക്കു വെളിയിൽ)

(കടൽ കണ്ണുകളടയ്ക്കുന്നു. തന്റെ ദിവസത്തെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന, ഫ്രസ്‌ട്രേഷനുണ്ടാക്കുന്ന യാത്രകളും മുഖങ്ങളും കടന്നുവരുന്നു.)

ഷോട്ട് 19

(കടലിന്റെ കണ്ണുകളിലൂടെ മാത്രം കാണുന്നു. - മെട്രോയിലെ കാഴ്ചകൾ)

അതികാലത്തുണരലുകൾക്കുശേഷമുള്ള യാത്രകൾക്കിടയിൽ എവിടെയോ!

തിരക്കുള്ള മെട്രോയിൽ തനിക്കു ചുറ്റും തന്നെ നോക്കുന്ന കണ്ണുകൾ. പല ഭാവങ്ങളിൽ തന്റെ നേർക്ക് പതിയുന്നു.

പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും. പല മുഖങ്ങളിൽ നിന്നും തന്റെ കണ്ണുകൾ മറ്റു കണ്ണുകളിലേക്ക് പറിച്ചു നടുന്നു.

എല്ലാം ഫ്രസ്‌റ്റേഷനുകളുടെയും, ദേഷ്യത്തിന്റെയും, ഉപദ്രവത്തിന്റെയും, പീഡയുടെയും, അസഹ്യതയുടെയും കണ്ണുകൾ, മുഖങ്ങൾ.

ഷോട്ട് 20 - CloseUp - POV Angle

തെരുവുകളിൽ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന കാലുകൾ. 

ഷോട്ട് 21 - Wide 

കടുംവെളിച്ചം, ഉച്ചിയിലെത്തിയ സൂര്യൻ.

എങ്കിലും എല്ലായിടത്തും ഇരുട്ട്.

ഷോട്ട് 22 - Medium - POV Angle

മെട്രോയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ കയറാൻ നിൽക്കുന്നവരുടെ ഇടയിൽ നിന്നും ചിലരുടെ കണ്ണുകൾ കാണുന്നു.

തിരക്കുള്ള വെളിച്ചം വീഴാത്ത വഴികളിലും തന്റെ നേർക്ക് പതിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ.

ഷോട്ട് 23 - CloseUp - Tilt - Mirror View

(കണ്ണാടിയിൽ)

"കടൽ" - വീണ്ടും അമ്മയുടെ പാകമാർന്ന വിളി.

ഷോട്ട് 24 - ClosUp

(കണ്ണാടിക്ക് പുറത്)

"ഉം" - അവൾ മൂളുന്നു. 

ഷോട്ട് 25 - CloseUp - Dutch Tilt - Mirror View

(കണ്ണാടിയിൽ)

"ഫ്രസ്‌ട്രേഷൻ മാത്രം ഉണ്ടായിട്ടു കാര്യമില്ലല്ലോ. പ്രതികരിക്കുകകൂടി വേണ്ടേ. എന്തിനോടായാലും. പ്രതികരിക്കാനൊക്കെ ശീലിക്കൂ, ഇനി അതൊരു ചെറു ചിരിയാണേൽ അങ്ങനെ."

ഷോട്ട് 26 - Medium Shot - Dolly

"മോളെ, ഈ ലോകത്ത്‌ സ്വയം ചിന്തിക്കാൻ കെൽപ്പില്ലാത്തവരുടെ കാട്ടിക്കൂട്ടലിൽ ആർക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ നഷ്ടപെട്ടിട്ടുണ്ടാവും."

(മുഖത്ത് സങ്കടം കലർന്ന ഭാവം)

അമ്മയൊരു കാര്യം കാര്യം പറയട്ടെ, തന്റെ ചെയ്തിയെയല്ലേ മറ്റുള്ളവർ പ്രതികരിക്കുക. നീയൊന്നു നിന്നെത്തന്നെ നോക്കി നോക്കൂ.."  - അമ്മ

ഷോട്ട് 27 - Dutch - Tilt 

അവൾ

ഷോട്ട് 28 - Medium Shot - Back View

"പ്രതികരിക്കേണ്ടത് നമ്മളാണ്. നമ്മളുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് കൂടി ഉപകാരപ്പെടുന്ന സമയങ്ങളുണ്ട്. കണ്ണുകളിലെ ശാന്തതപോലും." 

ഷോട്ട് 29 - Medium Shot - Out Door

എല്ലായിടത്തും തലകുനിഞ്ഞുകൊണ്ട് പേടിച്ചരണ്ട ഭാവത്തിൽ അവൾ നിൽക്കുന്നു.

(മറ്റു കണ്ണുകളുടെ കാഴ്ചയിലൂടെ തന്നെ കാണുന്നു.)

താൻ കണ്ട എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകളിലൂടെ കടൽ തന്നെ കാണുന്നു.

വികൃതമായ തന്റെ മുഖം കാണുന്നു. ദേഷ്യവും, ദുഖവും നിറഞ്ഞ തന്റെ കണ്ണുകൾ, കാണുന്നു.

ദേഷ്യവും, ദുഖവും നിറഞ്ഞ വാർദ്ധക്യം ഏറിയ മറ്റു പല കണ്ണുകളും തന്റേതെന്നപോലെ കാണുന്നു.

ഷോട്ട് 30 - Medium Tilt

(എന്തോ ചിന്തിക്കുന്നതെന്നപോലെ കടൽ കണ്ണാടിക്കുമുന്നിൽ പുറം തിരഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.)

"നമുക്കൊക്കെ ഫ്രസ്‌ട്രേഷൻ കാണിക്കാനുണ്ട്, പ്രതികരിക്കാനുണ്ട്. പക്ഷെ അതെവിടെയാണ്.?"

ഉൾക്കടലിന്റെ കൂടെ തിരയൊന്നാഞ്ഞടിച്ചാൽ തീരാവുന്നതേയുള്ളു ഈ ലോകം. പക്ഷെ..!"

(പിന്നിൽ പ്രതികരണങ്ങളുടെ ഒച്ചപ്പാടുകൾ - അവൾ സോഫയ്ക്കരികിലേക്കായി നടക്കുന്നു.)

ഷോട്ട് 31 - Medium Tilt

സോഫയിലേക്ക് നടന്നെത്തി മലർന്നുകിടന്നുകൊണ്ട് പതിയെ ചിരിക്കുന്നു.

(വിരിഞ്ഞ ചുവന്ന പൂക്കൾ സോഫയ്ക്കരികിൽ.)

ചുവന്ന പൂക്കളുള്ള സോഫയിലെ വരികളിൽ അവളുടെ ശരീരം സന്തോഷത്തിലേക്ക് ട്രാക്ക് ചെയുന്നു. 

(ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ, ഫ്രസ്‌ട്രേഷന്റെ, പേടിയുടെ ദൂരത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ അകലുന്നു.അവളുടെ മുഖം പതിയെ സന്തോഷവുമായി കൂടി കലരുന്നു. മുറിയിൽ ചുവന്ന വെളിച്ചം പടരുന്നു.)

ഷോട്ട് 31 - Medium Track

"അതെ കടൽ, നമ്മുടെയൊക്കെ ഒരേയൊരാസക്തി നമ്മൾ മാത്രമായി മാറരുത്".

ഷോട്ട് 32 - Wide - Zoom

ചോരയുടെ, കിനാവുകളുടെ, നഷ്ടപെടലിന്റെ നഗരമാവുന്ന ആ മുറിയിൽ നിന്നും തിരക്കുള്ള മറ്റൊരു നഗരം ആ കണ്ണുകളിൽ കയറിയിറങ്ങുന്നു.

വെളിച്ചം പരന്ന നഗരത്തിന്റെ കാഴ്ചകളിൽ മെട്രോ പായുന്നു.

സോഫയിൽ കിടന്ന് മങ്ങിയ രീതിയിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദൃഢമായ സന്തോഷത്തിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.

(പതുങ്ങിയ ശബ്ദത്തിൽ എവിടെയോ സംഗീതം മുഴങ്ങുന്നു.-പ്രതികരിക്കേണ്ടുന്ന, സന്തോഷിക്കേണ്ടുന്ന - സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വരികൾ.)

സീൻ 2 

ഷോട്ട് 33 - Wide - Track

(കടലിന്റെ കാഴ്ചയിൽ)

ചോരയുടെ, കിനാവുകളുടെ, നഷ്ടപെടലിന്റെ നഗരമാവുന്ന ആ  മുറിയിലെ സോഫയിൽ വാർദ്ധക്യം നിറഞ്ഞൊരു സ്ത്രീ ഇരിക്കുന്നു. സ്ത്രീയിൽ നിന്നും വാതിലിനു പുറത്തേക്ക് കാഴ്ചകൾ നീളുന്നു.

(മുന്നിലുള്ള ടീപ്പോയുടെ മുകളിൽ പുസ്തകങ്ങൾ വാരി വലിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു.)

ഷോട്ട് 34 - Middle - Track

നിശബ്ദതയിൽ വാർദ്ധക്യം നിറഞ്ഞ സെക്യൂരിറ്റി ചിരിക്കുന്നു. കടലിനോടുള്ള മറുപടിയെന്നപോലെ.

(മതാചാരങ്ങളുടെ ചേഷ്ടകളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറിയ സെക്യൂരിറ്റിയുടെ രൂപം)

അയാൾ ദൂരേക്ക് മറയുന്നു. (കടൽ ദൂരേക്ക്‌ നടക്കുന്നത് പോലെ).

ഷോട്ട് 35 - Wide - Out

വീണ്ടും ഉച്ചിയിലെത്തിയ സൂര്യൻ.

"തന്റെ മൗനമേതുവിധമെന്നറിയുന്നതതുമാത്രം,

തന്റെ എളിയ വാക്കുകൾ വരുന്നതെവിടുന്നെന്നും.

അനന്തം അഗാധം സ്വയം "

-End-