രക്തം കൊണ്ട് വിളഞ്ഞവൻ

കാലു കൊണ്ട് ചവിട്ടി തെറിപ്പിച്ചൊരു വിത്തിനെ,
നാളെ ആർക്കു തണലാകും എന്നറിയാതൊരു വിത്തിനെ,

മനസ്സ് പിടച്ചു,
കരിയുന്ന നെഞ്ചുമായി , മറ്റൊരു-
വിത്തെടുത്തു നട്ടീ മണ്ണിൽ.

തണലേകും  മുന്നേ  വെട്ടി മാറ്റാൻ വന്നു ചിലർ,
മഴു ഒന്നുന്നവരുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ വച്ച് കാട്ടി  എൻ ശിരസ്സ്.

മഴു - എനിക്ക് മുന്നിൽ വിറചെങ്കിലും
കൈ വിറച്ചില്ല,
വീണു ശിരസ്സ്‌,
വാർന്നൊലിച്ച രക്തം വളമായി.

ചവിട്ടി തെറിക്കപെട്ട വിത്തുപോലെ,
രക്തം വാർന്നു മരിച്ച എന്നെ പോലെ,
ആവില്ല ആ വൃക്ഷം.

സൂക്ഷിക്കുക വേടന്മാരെ,
അതിന്റെ ഒരു ചില്ല വീണാൽ
ഭൂമിക്കടിയിലേക്ക് - എന്നെന്നും ഇല്ലാതായി തീരും.

-പ്രജീഷ് 

ജന്മം

ജന്മം നല്കുന്നതിന് മുന്നേ
അവർക്കറിയില്ലായിരുന്നു,
ഞാൻ ഞാനാണെന്ന്,
വെറുമൊരു ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്നല്ല
രണ്ടു സ്വപ്ന ഹൃദയങ്ങളിൽ നിന്നാണു ജന്മം.
എന്തിനെന്നറിയാത്ത ഒരു പാഴ്ജന്മം.

ആദ്യം കുടിച്ചത്,മതം കലർത്തിയ പാലും
കണ്ടത് ചുവന്ന തെരുവുകളും.

ആരാജകത്വതിൻ മണ്ണിൽ ഇ ജന്മം
ഇനി എന്ത് ചെയ്യാൻ.

-പ്രജീഷ് 

വിട

അർദ്ധ നഗ്നതയിൽ മുങ്ങിയിരിക്കെഞ്ഞാൻ-
കണ്ടു പിടയുന്ന ബാലികതൻ നഗ്ന ജഡം.

വലിച്ചു കീറിയ ജീവനിലും
മറച്ചു  പിടിച്ചവൾ മാറും മാനവും.

അടഞ്ഞു മനുഷ്യത്വം അവൾക്കു മുന്നിൽ
വന്നു മൃത്യു കഴുകനെപോൽ.

രക്തം ഉണങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ,
അവളെ പുതപ്പിച്ചു തിരിഞ്ഞു നടന്നു ഞാൻ.